Wyłącznik różnicowoprądowy 63A 0,03A 30mA 4M 6kA (Charakterystyka typu A)

Wyłącznik różnicowoprądowy to elektryczne urządzenie zabezpieczające, które rozłącza obwód po wykryciu, że prąd elektryczny, który z niego wypływa nie jest równy prądowi wpływającemu. Służy do ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym przy dotyku pośrednim i bezpośrednim i ogranicza skutki uszkodzenia urządzeń, w tym możliwość powstania pożaru. 

Podczas normalnej pracy, wektorowa suma prądów płynących przez przekładnik jest równa zero. Stąd w uzwojeniu wtórnym przekładnika Ferrantiego nie indukuje się siła elektromotoryczna, przekaźnik spolaryzowany jest zamknięty i tym samym, styki główne są zamknięte. Jeżeli w chronionym obwodzie pojawi się prąd upływowy, to wtedy suma prądów w oknie przekładnika będzie różna od zera. W uzwojeniu wtórnym indukuje się SEM, który powoduje przepływ prądu przez cewkę przekaźnika spolaryzowanego. Pole magnetyczne wytworzone przez cewkę kompensuje pole magnetyczne magnesu trwałego przekaźnika. Jeśli prąd upływu przekroczy próg zadziałania wyłącznika, przekaźnik spolaryzowany zostanie otwarty, zwalniając zamek i otwierając styki główne, a przez to odłączając zasilanie obwodu. Podczas testowania przycisk testujący zwiera zacisk toru fazowego wyłącznika od strony odbiornika z przewodem neutralnym lub innej fazy w przełącznikach wielofazowych od strony zasilania poprzez wbudowany. W ten sposób przez wyłącznik płynie tylko prąd w torze fazowym, a suma prądów w oknie przekładnika będzie różna od zera, tak jak w przypadku upływu. Wyłącznik powinien wtedy zadziałać.

Wyłącznik różnicowoprądowy jest stosowany jako ochrona dodatkowa, obok samoczynnego wyłączenia zasilania działającego przy bezpośrednim zwarciu faza-obudowa. Wykrywa on znacznie mniejsze prądy upływu, które mogłyby nie spowodować zadziałania zabezpieczeń nadprądowych ze względu na dużą rezystancję. Wyłączniki różnicowoprądowe stosuje się w układach sieci TN-S, TN-C-S, TT, oraz IT.